Tegen zonsondergang nog een stukje fietsen.
Wat wij noemen "ons rondje"
Het gouden uurtje is begonnen, dus de camera gaat mee.
Jammer, er was niet veel te zien.
Pas bij het laatste stukje Duiventoren stonden er enkele reeën in een weiland.
6 stuks.
Wacht, een stukje naar rechts staat nog een ree.

Onee, jammer......

Soms.
Soms ben je met iets bezig en gebeurt er iets wat je niet verwacht.
Ik ben foto's aan het bewerken, wat ik eigenlijk maar zelden doe.
Zoekend naar foto's gemaakt in RAW. (NEF voor Nikon)
In de directory "Duiventoren" kom ik foto's tegen die ik  dacht kwijt te zijn.
Deze horen in de directory "Kandoel" te staan.

Ik wist dat ik foto's van een appelvink had gemaakt maar kon ze niet meer vinden.






Meteen maar een nieuwe directory ("map" voor jongere gebruikers) gemaakt met de juiste naam.

Fijn een stukje fietsen.
De normale route zoals we die enkele keren per week doen.
Deze keer fietste ik alleen.

Vorig jaar had ik op dit "kunstwerk" in de Duiventoren al vaker een bosuil zien zitten.
Natuurlijk nooit als ik een camera bij heb.
Maar sinds afgelopen november was de bosuil weg.
Tot nu.

Ik fietste er weer langs en bijna automatisch kijk je toch even.
Jawel, een bosuil en natuurlijk geen camera.

Ik besloot vlug naar huis te fietsen en mijn camera te halen.
Het weer werkte eindelijk een beetje mee en na een dag van bewolking en regen ging zowaar de zon schijnen.
20 minuten later was ik alweer op weg.
Omdat ik niet weer met een te hoge ISO-waarde wilde fotograferen nam ik mijn statief mee.

Ik stelde de ISO in op 800 en hoopte op een redelijke sluitersnelheid. (bij een diafragma van 6,3)
Het viel me nog mee.
De foto's zijn gemaakt met ongeveer 1/25 tot 1/100 seconde.
Het statief was dus duidelijk nodig.










Ik wandel nog een stukje door de bossen maar er was verder niet veel te zien.
Naar de ijsvogeltjes waren Liesbeth en ik eerder vandaag al geweest.
Gelukkig zie ik nog een ree tussen de bomen.



Zo'n beestje schrikt natuurlijk en rent snel weg, maar ik heb een foto.
Toch een beetje nieuwsgierig blijft de ree een klein stukje verder staan en kon ik nog een foto maken.

's Avonds nog even naar de Duiventoren, in de hoop de ijsvogeltjes te zien.
Jammer, geen ijsvogeltjes maar gelukkig wel enkele reeën gespot.
Eentje vroeg om gefotografeerd te worden.

Het werd al een beetje donker, daarom ISO 12800.
Ik verbaas me af en toe over hoe hoog de ISO kan zijn.

Op een mooie vrijdagavond ging ik nog een stukje fietsen.
Langs de Donge, langs Oosterhout en door de Duiventoren weer naar huis.
Fietsend langs "de Poel" hoor ik een bekend geluidje.....de ijsvogel.
Even later zie ik hem zitten.
Jammer dat ik nu geen camera bij heb.

De volgende ochtend ben ik terug gegaan, met de camera en een krukje.
Al snel zie ik iets bewegen.

Jammer van het snaveltje.

De laatste foto, het is een meisje.
Niet erg duidelijk, maar het is oranje.
Terwijl ik bij alle foto's dacht dat het een mannetje is, blijken er 2 ijsvogeltjes te zitten.
Even later zie ik ze allebei, maar is het me niet gelukt ze samen op de foto te krijgen.

Ps, "de Poel" is de benaming van een ven in de Duiventoren.
Of dit de officiële naam is weet ik niet, maar zo werd het genoemd door mijn ouders toen ik nog kind was.
Met andere kinderen uit de buurt gingen we hier spelen, de vaders en moeders brachten stoeltjes mee en zaten in de zon.
Het verhaal gaat dat hier vroeger een kasteel gestaan heeft en dit ven was de gracht.
Als ik op Google Maps ga zoeken kom ik niet verder, het ven is naamloos.

Hij zit er nog.

Je leeft er maanden naar toe.....
De zomervakantie.
Ditmaal niet naar een zonnig buitenland, maar naar Texel.
De eerste keer dat we langer dan enkele dagen op het eiland verblijven.
Ook overnachten we nu niet in een hotel, zoals we al vaker gedaan hebben.
We hebben een huisje gehuurd bij "Prins Hendrik"
Een redelijk kleinschalig vakantiepark tussen Oosterend en De Cocksdorp.

Het huisje "Tapuit"

Rechts van dit water ligt het vakantiepark.

De enige foto van een bruine kiekendief die een beetje gelukt is, maar ik stond aan de verkeerde kant.
Ik kreeg het gewoon niet voor elkaar, zeker niet door gebrek aan kiekendieven.
Zoals bij ons in Noord Brabant de buizerd een veel voorkomende roofvogel is, zo is dat op Texel de bruine kiekendief.

Heerlijk gefietst.
Zo'n beetje alle fietsroutes weer gedaan, 250 km in totaal.
Een fijne wandeling bij de Slufter.
Een ontspannen weekje.

Steeds 1 of 2 spechten in de tuin.
Tot nu.
Papa specht kwam langs met 2 jongen.
Mama specht komt meestal alleen.

Foto genomen door het raam.

Zomaar weer eens naar de Biesbosch.
Eerste pinksterdag, slecht weer.
Er was weinig te beleven en nog minder te zien.
De terugweg namen we langs Hank, misschien dat we daar nog enkele patrijzen zouden zien.
Alweer niets.
Tot Liesbeth enkele reigers tussen de koeien zag staan.
Voor ons een nieuwe soort, de koereiger.

Moeilijk te fotograferen doordat ze in het hoge gras stonden.
Gelukkig toch nog enkele redelijke foto's.

Na een lange tijd eindelijk weer eens ijsvogeltjes gespot in de Donge.
Liesbeth belde me wakker, ze had 2 ijsvogeltjes gezien.
Natuurlijk spring ik op mijn fiets.
Het duurde niet lang of ik had de eerste ook gezien.

Hier bleef het bij, hij vloog al snel weer weg.
Ze lieten zich niet meer zien.
Een uurtje of 2 later ben ik teruggegaan, fingers crossed.



Meteen zie ik er eentje zitten, nu aan de andere kant .
Al snel vliegt hij weg en gaat op een tak zitten, dichter bij mij.



Deze laatste foto was nog iets dichterbij en nu was het duidelijk dat het een "zij" betreft.
Normaal is de ondersnavel veel meer oranje, daarom dacht ik in eerste instantie aan een "hij"



2 maanden later.



De ouders laten zich al een tijdje niet veel meer zien.
Wel deze jonge ijsvogel, te herkennen aan het witte puntje van de snavel.